Gamefilmvloek? Welnee, gameverfilmingen zijn nu pas goed geworden
Gameverfilmingen… Het was lange tijd uitdagend terrein, of beter: een slagveld bezaaid met mislukkingen en teleurstellingen. Maar inmiddels is er eindelijk succes! Deze renaissance van gameverfilmingen wordt niet alleen gekenmerkt door commercieel succes, maar ook door artistieke waardering. Hoe kan dat? Wat is er veranderd?
Super Mario Bros., Mortal Kombat, Lara Croft: Tomb Raider, Resident Evil, Street Fighter, Prince of Persia en Assassin’s Creed… De lijst met geflopte gameverfilmingen is een lange. Heerste er echt een gamefilmvloek? Welnee, gameverfilmingen waren tot voor kort gewoon niet zo goed. Een van de grootste obstakels voor gameverfilmingen was mijns inziens het gebrek aan betrokkenheid van makers. Makers die niet alleen het vak verstonden, maar daarnaast ook nog eens een diepe affiniteit hadden met het bronmateriaal. Dit gebrek aan passie en toewijding vertaalde zich vaak naar zielloze, oppervlakkige films. Gameverfilmingen waren daardoor meestal niet meer dan eenvoudige cash grabs, waarbij kwaliteit ondergeschikt was aan commerciële belangen.
Een beetje TLC
Inmiddels is er echter een nieuwe generatie filmmakers en acteurs opgestaan, die wél liefde voor gaming en respect voor het medium hebben. Deze makers begrijpen dat het succes van een gameverfilming bijvoorbeeld niet alleen afhangt van spectaculaire visuele effecten, maar ook van een diepgaand begrip van de personages, verhaallijnen en thema’s die de kern van de game in kwestie vormen. Het is dit begrip dat films als Detective Pikachu en Sonic The Hedgehog onderscheidt van hun voorgangers.
Een cruciaal element hierbij is de nauwere samenwerking tussen de makers van de film of serie, en de game-industrie zelf. In het verleden werden gameverfilmingen vaak gemaakt zonder enige betrokkenheid van de oorspronkelijke ontwikkelaars of uitgevers. En dat leidde tot misinterpretaties en misstappen. Inmiddels is het echter de trend dat de filmmakers actief samenwerken met de gamemakers, een combinatie van expertise en inzicht die tot meer authentieke en respectvolle vertolking van het bronmateriaal leidt. Deze samenwerking zorgt voor films die niet alleen trouw blijven aan de essentie van de games, maar deze ook weten te verrijken met nieuwe perspectieven en interpretaties.
Detective Pikachu versus Assassin’s Creed
Een duidelijk voorbeeld van een geslaagde gameverfilming is zoals gezegd Detective Pikachu. Deze film wist een levendige wereld te creëren die recht deed aan de games, terwijl het tegelijkertijd een nieuw en boeiend verhaal bood, zowel voor fans als voor nieuwkomers. Aan de andere kant van het spectrum vind je bijvoorbeeld Assassin’s Creed, een film die worstelde om de diepte en complexiteit van de game over te brengen naar het grote scherm, waardoor het uiteindelijke resultaat voor iedereen teleurstellend was. Kenmerkend: hoofdrolspeler Michael Fassbender had nog nooit een Assassin’s Creed-game gespeeld, terwijl Ryan Reynolds (de stem van Detective Pikachu) juist dol is op Pokémon!
Neem er de tijd voor
Een ander obstakel waar gameverfilmingen in het verleden tegenaan liepen, was de beperkte speelduur van een film, die vaak niet genoeg ruimte bood om recht te doen aan het uitgebreide bronmateriaal. Een film van twee uur kan simpelweg niet alle nuances en subplots bevatten die een game van tientallen uren biedt. De oplossing? Series! The Witcher en The Last of Us hebben de vrijheid om de rijke verhaallijnen en complexe personages van de games op een meer diepgaande manier te verkennen, en daarmee een meer bevredigende ervaring te bieden. Dit kun je echter wederom niet los zien van die gepassioneerde makers, zo is Henry Cavill, die de rol van Geralt of Rivia vertolkt, een fervent fan van de boeken én de games, en is The Last of Us-schrijver Neil Druckmann nauw betrokken bij die serie. Zie je hoe deze dingen in elkaar grijpen? Makers die het bronmateriaal snappen én eer aan willen doen, en daardoor als dat beter is bewust kiezen voor een serie.
Explosief!
En dan is er tot slot natuurlijk nog die duidelijke culturele verschuiving. Gaming wordt inmiddels niet langer gezien als een niche-interesse, maar als een belangrijk onderdeel van de moderne popcultuur. Wat heet: gaming is op dit moment zelfs dé belangrijkste vorm van entertainment. De industrie genereert namelijk meer inkomsten dan de film- en muziekindustrie samen. Ergens is het daarom geen verrassing dat de wereld van gameverfilmingen een explosieve groei doormaakt. Ik ben alleen blij dat dat nú dus met goede films en series is!
Bedankt voor het lezen!
Vind je dit artikel leuk en wil je me steunen? Je kunt me een fooi geven via de knop hieronder. Elke bijdrage helpt me om nog meer geweldige content voor jullie te maken. Bedankt voor je steun!
Most Anticipated met Alie 